Opowiadanie cz.7

*German*

Przez długi czas nie chcieli mi nic powiedzieć. Po około dwóch godzinach podszedł do mnie lekarz.

-Pan German Castillo ?

-Tak. Co z Angie ?

-Pani Angie Carrara. Na szczęście obrażenia nie są takie poważne. Został wybity bark ale gdy tylko się przebudzi nasz kręgarz się nią zajmie, a głowa. No właśnie. To na szczęście tylko lekki wstrząs mózgu. Krwotok ustał tylko zapewnie będą występowały częste bóle głowy lub zawroty. Gdy tylko się przebudzi musimy sprawdzić czy nie ma amnezji ale wątpię. A i jeszcze jedno. Gratuluję cierpliwości. Tyle wytrzymać.

-Tak, bardzo się cieszę, że tak to się skończyło a nie inaczej. Czy mogę się z nią zobaczyć ?

-Oczywiście. Proszę ten pokój drugi od końca.

-Dziękuję. – Wszedłem do jej pokoju i miałem ochotę płakać. Wiedziałem jednak, że ona żyje. Przecież lekarz powiedział, że wszystko będzie okey. Usiadłem obok i trzymałem ją za dłoń. Po kilku minutach zadzwonił mój telefon.

-Halo tato gdzie jesteś nie mogłam się dodzwonić.

-Przepraszam jestem w szpitalu i jest tutaj mały zasięg.

-Co ty robisz w szpitalu ? Co ci się stało ?

-Nie mi, a Angie. Samochód ją potrącił.

-CO ?! JAK TO !? 

-Co się stało Violu ? – Usłyszałem wtedy w telefonie znajomy mi głos. To był Pablo.

-Angie potrącił samochód !

-Jak to ? Chodź jedziemy do szpitala !

-Okej już idę. Tato zaraz przyjadę Pa ! - Trochę mnie zastanawiało co z Violettą robił Pablo ? Ale nieważnie. Teraz ważne jest tylko żeby Angie nic nie było. Doszedłem wtedy do pewnego wniosku. Jeśli nigdy nie udało mi się jej powiedzieć co czuję, a tym razem stało się coś tak strasznego to nie mogę najwyraźniej powiedzieć jej tego. Chciałbym ale nie mogę. Co jeśli stracę ją na zawszę ? Nie chcę ryzykować. Za chwilę do pokoju wszedł Pablo i Violetta.

-Ohh…. Angie. – biedna Viola się rozpłakała. Przytuliłem ją. W końcu nic innego nie mogłem zrobić.

-Mogę zostać z nią sam na chwilę ? – zapytał Pablo.

-Jasne. Chodź Violu. – nie chciałem też dać po sobie mojego smutku. W końcu Pablo też tu był, a to jej... chłopak. Po 15 minutach wyszedł. Był dość przygnębiony.

-Ja już muszę wracać do Stud….. do pracy. Jeśli coś się stanie to niech ktoś do mnie zadzwoni.

-Tato chodźmy już do Angie.

-Violetto, a może pójdziesz już do domu ? Dobrze Ci to na pewno nie zrobi jeśli tu zostaniesz.

-Dobrze tato ale wróć dziś okej ?

-Oczywiście. – uśmiechnąłem się. Viola poszła do domu a ja weszłam do Angie. Ponownie usiadłem koło niej i wziąłem ją za rękę. Sam nie wiem czemu ale zacząłem do niej mówić.

-Angie, może i mnie nie słyszysz ale wiedz, że cię kocham i zawsze przy tobie będę. - Nie wiem ile czasu tak siedziałem. Po jakimś czasie zauważyłem, że zrobiło się już ciemno. Postanowiłem, że za pięć minut pójdę. Kiedy Angie obudziła się.

-German ? Co się dzieje ? Gdzie ja jestem ?

-Angie ! Uchh.. na szczęście nie masz amnezji. Poczekaj chwilę pójdę po lekarza.

-Co? Jakiego lekarza? jakiej amnezji? Co się w ogóle stało ? – Byłem jednak zbyt szczęśliwy żeby teraz wszystko tłumaczyć. Poszedłem po lekarza. Kiedy on ją zbadał powiedział żebym opowiedział Angie co się stało.

-Widzisz Angie, poprosiłem Cię żeby się spotkać i porozmawiać, a gdy przechodziłaś przez ulicę poślizgnęłaś się i potrąciło Cię auto.

-Ach, rzeczywiście. German ? A co tak właściwie chciałeś mi powiedzieć? - Tego pytania akurat chciałem uniknąć. Mimo tego nie zlikwidowałem swojego postanowienia sprzed kilku godzin.

-Teraz to nieważne. Cieszę się, że już nic Ci nie jest.

-A tak w ogóle to kiedy mnie wypuszczą ?

-Jutro nastawią Ci bark i będziesz mogła wyjść po południu. Jeśli chcesz przyjadę po Ciebie.

-To miłe ale nie trzeba.

-Nie chcę żebyś szła taki kawał drogi pieszo. Dodatkowo czuję się winny przez to co się stało.

-Dobrze. I dziękuje Ci. – Schyliłem się, pocałowałem ją w policzek i wyszedłem. Wróciłem do domu. Violetta jeszcze nie spała i czekała na mnie.

-Tato ! Co tak długo ? I co z Angie ?

-Wybudziła się.

-Na szczęście. Wraca jutro ?

-Tak.

-Jade, Olga, Matias i Ramallo już śpią. A jeśli chodzi o Jade to spoko, nie wydałam Cię.

-Co tu do wydawania ? – szczerze to nawet dobrze, że nie powiedziała o tym wszystkim Jade. Na sto procent zrobiłaby jakąć awanturę.

-Aj, nieważne. Dobranoc.

-Dobranoc.

====================

Czyżby Germangie nam rosła ? Nie powiem ;x Ale można się domyśleć. Mam nadzieje, że się podoba. 
ps: Panie i Panowie! Na zdjęciu w roli Angie - Joanna Moro! XD (Ale ciii... nikt tego nie widzi xd). /Pala